Primero semana en la escuela!

Oja, nu weet ik weer hoe leuk het is om een verhaaltje te schrijven en er vervolgens achter te komen hoeveel mensen er aan je denken. Thanks voor alle berichtjes, doet me echt goed!

Even twee dingen voor ik het vergeet. Mijn nummer hier is 0050247099653. Smsjes ontvang ik niet maar als je de hoge nood hebt om me te bellen kan dat dus (al is dat extreem duur, maar just in case) en als je met me wilt skypen dan ben ik vaak online om 19.15 of na 21.00 (Nederlandse tijd).
Daarnaast ga ik me bij dezen even verontschuldigen voor al mijn spelfouten die ik zal maken in mijn berichten. Geen tijd en zin om ze na te kijken en ik praat hier veel Engels en Spaans dus ook mijn zinnen zullen nogal eens scheef zijn! Haha, dan weten jullie dat, oke, dan nu tijd voor mijn tweede verhaaltje.

Waar was ik gebleven? Oja mijn weekend naar het strand met de Belgen en Nederlanders. Nadat we vrijdagavond een feestje op school hadden en naar een heerlijk foute "dance/salsa-club" zijn geweest, vertrokken we zaterdag met z´n 15e naar Montorico. Een zwartzandstrand 2 uurtjes van Antigua. Wat ik daar gedaan heb? HELEMAAL NIKS! Liggen, slapen, zonnen en zwemmen. Heerlijk om meteen al een weekendje naar het strand te gaan en zo ook veel mensen te leren kennen hier. (Al zijn de meesten al bijna weg, maar het is een goed begin). Zaterdagavond na het eten ging ik even liggen, aangezien ik toch wat last had van een jetlag, waardoor ik uiteindelijk het uitgaan in Montorico aan me voorbij heb moeten laten gaan aangezien ik pas 8.30 the next day wakker werd. Heerlijk! Ik schijn ook niks gemist te hebben daar, behalve de kleverige Guatemalteken haha! Het was trouwens heerlijk om te slapen in een soort kamer met rieten dak, waardoor je de golven kon horen ´s nachts, heerlijk! En toen ik ´s ochtends mijn bedje uitrolde was ik meteen op het zand! Wat wil een mens nog meer?

Zondagavond heb ik bij Christel gegeten (voor degenen die haar niet kennen, ik ken haar uit Nederland en zij werkt voor stichting Los Niños hier). Ze is getrouwd met een Guatemalteek en heeft twee schattige kindjes (eentje heel donker en op en top Nederlands, dus dat is wel grappig) met hem. Ze wonen in een prachtig huis iets buiten Antigua. Fijn trouwens dat zij hier woont, want ze helpt me een beetje op weg en vertelt me wat ik wel en niet kan doen hier.

Maandag ben ik begonnen met mijn eerste Spaanse les. Inmiddels heb ik drie lessen achter de rug en heb ik het gevoel dat ik al een aardig woordje Spaans spreek. Naja, een aardig woordje, als ik het vergelijk met 3 dagen geleden wel, maar niet als ik het vergelijk met de Guatemalteken natuurlijk! Ik heb vier uur privéles waarin ik alleen maar Spaans praat, vermoeiend maar heel nuttig! Na de les staat mijn lunch klaar thuis en ´s middags heb ik tijd voor wat huiswerk, beetje zonnen op het dakterras (al wil de zon hier maar niet doorkomen, wat heel ongebruikelijk is voor Antigua in deze tijd), of voor activiteiten die de school organiseert.

Zo heb ik maandag ook mijn eerste avontuur beleefd! Op naar Guatemala City. Iets waarvan ik in Nederland nog zei, nee joh, natuurlijk ga ik dat niet doen, veel te gevaarlijk dus waarom, doe je hier toch veel makkelijker heb ik wel gemerkt! En natuurlijk bedoel ik hier niet mee dat ik de "veiligheidsregels" aan mijn laars lap, zoals bijvoorbeeld alleen over straat lopen in het donker, dat proberen de locals zelfs te vermijden! Maar andere dingen en plekken waarover men in Nederland best negatief kan denken, vallen best mee zolang je het goed regelt en uitzoekt en vraagt aan de locals hier. Maargoed, op naar Guatemala City met Severine en Tara! Lekker met de Chicken Bus, hoe het hoort hier. (Moet je echt even opzoeken op google als je niet weet hoe die eruit zien, die zijn prachtig!) Zonder tas, portemonnee, sieraden, cameras, maar met alleen wat geld in onze bh en in mijn schoen voor als er iets gebeurt. Pfff met gevaar voor eigen leven want de buschauffeur scheurde door de
bochten en ik weet zeker dat die bus net zo goed had kunnen omvallen, dus ik was
daar banger voor dan voor alle andere dingen die hier kunnen
gebeuren.. Gelukkig zette de bus ons netjes voor een enorm winkelcentrum af en konden we daar lekker shoppen! Maar, we moesten de tijd goed in de gaten houden, want in het donker teruggaan met de chickenbus is dus ook heel gevaarlijk. Soms worden hele bussen overvallen. Zo raar soms om daar rekening mee te moeten houden, maar het went snel en ik voel me niet onveilig gelukkig (maar zal ook niet overmoedig worden)! Zo moesten we gister ook toen we naar huis liepen van het uitgaan met een hele groep de grote verlichte straten pakken, omdat dat dan weer veiliger is. Best vreemd dat het per straat kan verschillen!! Maargoed, maakt het ook wel extra spannend hier!!

Dinsdag heb ik gechilled en ben ik ´s avonds uitgeweest met wat vrienden. Niet voordat we ons, inmiddels al stamkroegje, hadden bezocht voor een biertje (Echt dit barretje heeft een onbeschrijfbaar gezellige sfeer en de eigenaren zijn zo vriendelijk en sociaal! And they sell some really good stuff!). Daarna gingen we naar een bar met ladies night waardoor de cocktails maar 50cent kostte!!!!!!! 50cent!! Dat is echt gevaarlijk haha, maar gelukkig ben ik niet op mijn mondje gevallen dus kan ik dat goed aan!

Dan nu even mijn indrukken over Guatemala en Antigua. Het is mooi hier in Antigua, omgeven door 3 vulkanen en ruige natuur en met veel historie, mooie kerkjes en vrolijke kleurtjes in de stad. Mijn indruk van Guatemala City van wat ik ervan heb gezien is iets minder om over naar huis te schrijven. Vies, druk, rommelig en overal lelijke gebouwen, reclameborden en rotzooi. Ook merk je wel echt dat dit land heeeeel arm is en voel je wel ergens dat dit ook niet de veiligste plek op aarde is. (In Guatemala City zijn zelfs gebieden waar je overdag niet op straat kan lopen omdat de drugsbendes daar zo actief zijn, zo bizar, ik kan dat niet echt bevatten) De hekken rond elk raam, de hoge muren en hekken rondom gebouwen waar mensen wonen of werken, de uitstraling van veel mannen hier en de politie op straat met enorme geweren creëren niet bepaald een hele veilige sfeer. Al voel ik me, zoals ik al zei, helemaal niet onveilig. Je moet gewoon goed oppassen en je houden aan de tips van de locals hier. Ook onderweg naar Montorico was het goed zichtbaar hoe arm dit land is. Kleine krotjes waar mensen in wonen, over kinderen op straat en mensen die dingen willen verkopen en slechte wegen. Ja, dat is wel even andere koek dan wat wij gewend zijn hier in Nederland. Ik ben trouwens niet van plan om hier een lang vrijwilligersproject te doen, maar ik kan hier wel in het ziekenhuis werken op de kinder of vrouwenafdeling om deze mensen overdag wat te vermaken met kleine wandelingetjes etc. Ik denk dat ik me daar over 2 weken voor ga aanmelden. Naast dat ik deze mensen graag wat wil helpen hier, zal het ook bevordelijk zijn voor mijn Spaans. In mijn gastgezin spreek ik namelijk bijna alleen maar Engels omdat de familie bijna niet aan tafel zit en ik met 7 mensen van over de hele wereld woon (naast 2 jongens van mijn leeftijd alleen maar oude mensen, beetje suf dus haha)

Jeetje wat een verhaal, volgende keer zal ik proberen het wat korter en bondiger te houden maar ik ben zo enthousiast en wil jullie graag alles vertellen! Nog geen tijd gehad ook om heimwee te hebben en moet er voorlopig nog niet aan denken om terug te gaan haha, maar ik denk wel veel aan jullie allemaal en ga jullie binnenkort ook wel missen denk ik ;)!! Zal ook eens een verhaaltje in het Spaans op mijn site gooien, oja, en misschien wat foto´s, dat zal ook wel leuk zijn hè?

Lieve allemaal, sterkte daar in de kou! Ik zal proberen wat zonnestralen op te sturen als die hier binnenkort eens doorbreken!

Xxxx