Mijn laatste avonturen in Antigua en off I gooooo

En dan hier mijn avonturen!
Jeetje, dat wordt weer even graven.

Oja Semuc Champey en Lancuin, daar was ik gebleven. Dat is inmiddels alweer drie weekenden terug. Samen met Andrew in de ooooh zo comfortabele minibus op naar Lancuin, waar ons een prachtig avontuur stond te wachten. Na een busreis van zo’n 10 uur kwamen we om 23.00 aan in Zephyr Lodge. Een prachtig hostel in de bergen, beroemd om zijn douches. De achtermuur is namelijk maar een meter hoog en het gat wordt niet bedekt met een raam of zeil oid, nee, je staat gewoon open en bloot te douchen met uitzicht over de bergen! Al was ik tijdens het douchen meer gefocused op al wat rondkroop en -fladderde in de douche, dus echt lang heb ik niet van het uitzicht genoten. Na een klein feestje moesten we toch echt onder de wol om zaterdag al om 8.00 aan deze tour te beginnen. Na een kleine hike door een stukje oerwoud met nogal drukkende warmte kwamen we uit op het uitkijkpunt voor de watervallen van Semuc Champey, erg mooi. Gelukkig werden we daarna beloond met een frisse duik in deze heldere watervallen. Onderweg vertelde onze gids veel over de planten en dieren in de omgeving. Zo heb ik de vrucht van de chocoladeboon geproefd (we mochten er niet op kauwen, dat was heel giftig, voordat het lekkere en eetbare chocolade is moet het geloof ik eerst 2 dagen koken ofzoiets). Erg interessant. De middag werd gevuld met tuben, van een 6meter hoge brug springen (we moesten recht naar beneden, maar mijn natuurlijke reactie was helaas mijn knieen optrekken waardoor ik de rest van de middag met een knalrode bum moest rondlopen) en een tour in de grotten van Semuc. Met allen een kaarsje in de hand als lichtbron zijn we zo’n 1,5 uur in deze pikdonkere grotten geweest. Op sommige stukken moesten we zelfs zwemmen met de kaars in onze handen. Op andere plekken moesten we door een waterval klimmen of van rotsen afspringen. Wauw, dat was een avontuur en eerlijk gezegd denk ik ook alleen mogelijk in een land als Guatemala (zonder ook maar iets van eigen risico te hoeven tekenen…)
's Avonds hebben deze mooie dag goed gevierd om vervolgens brakjes maar voldaan op zondag terug te reizen naar Antigua, waar een nieuwe school- en workweek ons stond op te wachten.

Omdat het weekend in Semuc ons goed bevallen was zijn Andrew en ik met nog een vriend van Andrew het weekend daarop naar San Pedro aan Lago Atitlan geweest. Een prachtig meer omgeven door vulkaanlandschap en allemaal kleine dorpjes. We hebben dit weekend doorgebracht in een heerlijk hippieachtig dorpje in een mooi hippieachtig hostel. Maria, een Noors meisje die we in Antigua hadden ontmoet was daar ook en met z’n vieren hebben we een heerlijk chill/feest/rondhang weekend gehad. Geen tour dit keer maar lekker een beetje zelf eropuitgaan. Zondag moesten we er al vroeg uit om voor onze terugkeer naar Antigua de beroemde markt van Chichicastenango te kunnen bezoeken. Een stadje bekend om haar levendige, drukke, volle markt, die vooral op donderdag en zondag al in de vroege uren opbloeit. Wat een prachtige markt. Overal locals, kraampjes zo heerlijk dicht op elkaar met overal doeken, kleuren, tassen, sieraden, handelende mensen, honden, kinderen, kokende mensen, fruit etc. We hebben het hier zo’n drie uur volgehouden en hebben midden in deze crowded market genoten van het eten uit een van de eettentjes daar! Heel mooi! Voor de terugweg hadden we besloten een chickenbus te nemen. Lekker goedkoop en een leuke ervaring! Ik had al wat keren in een chickenbus gezeten maar nooit voor zo’n afstand. Maar ik vind het heerlijk en de mensen zijn zo behulpzaam (al is dat soms ook lastig, want in zo’n gevaarlijk land als Guatemala is het lastig om mensen zomaar te vertrouwen, en dat is dan weer zo zonde voor de mensen die je wel echt proberen te helpen, als jullie snappen wat ik bedoel, maar op dit soort momenten is op je gevoel vertrouwen dan toch het beste..)

En toen begon alweer mijn laatste week in Antigua. De afgelopen weken heb ik naast de activiteiten wat geprobeerd te sporten en te studeren en heb ik ‘s avonds vaak in Por Que No gezeten wat echt mijn favoriete bar is geworden daar! De eigenaren zijn zo aardig en geinteresseerd, op zo’n oprechte manier, dat bestaat bijna niet! Ik heb inmiddels afscheid van ze genomen en ga ze echt een beetje missen. Verder heb ik vooral de zondagen ergens anders gegeten omdat er in mijn gastgezin op zondag geen eten was en heb dan ook een aantal leuke tentjes in Antigua ontdekt. Al is 5 weken veeeeeeeel te kort om alle mooie plekken in Antigua te ontdekken. Maargoed, mijn laatste week dus. Een beetje sad maar ook heel happy over het idee dat ik bijna ging reizen. Dinsdag werd het me wel allemaal even teveel en heb ik de hele dag met 39.4 koorts in bed gelegen. Gelukkig was het woensdag alweer over en hoefde ik niet meer dan 1 dag werken en school af te zeggen.. Donderdag ben ik nog met de Belgen en Andrew naar vulkaan Fuego geweest ‘s avonds (het is hier al om 19.00 donker dus in het donker). Achterin een soort open varkenstruck werden we naar een uitkijkpunt vlakbij de top van deze vulkaan gereden. Alleen dit was al een mooie trip met volle maan en een prachtig heldere avond. Om daar vervolgens bijna 2 uur te wachten op een eruptie die normaal elke 30 minuten plaatsvindt en nu maar niet kwam. Enigzins teleurgesteld gingen we weer naar beneden en zat ik al achterin de taxi, toen de gids ineens riep: MIRA MIRA… dus iedereen de taxi uit en ik veel te laat omdat ik achterin zat, maar gelukkig heb ik toch nog een glimp op kunnen vangen van de tweede vulkaaneruptie. Toch best bijzonder!!!

De vrijdag van mijn laatste weekend was het feest van Los Ninos, de organisatie waar ik 2 weken voor heb gewerkt en waar alle belgen en Andrew ook voor werkten. Los Ninos bestaat namelijk 10 jaar en heeft daarom een feest georganiseerd voor alle kinderen van de 4 projecten (500 in total). Wij als vrijwilligers moesten helpen met de kinderen ontvangen en met de spelletjes. Mijn taak was het zaklopen, wat erg leuk was om met de kinderen te doen. Dit uitstapje naar Antigua was voor hen waarschijnlijk een one’s in a lifetime experience, dus het was erg fijn om te zien wat voor mooie dag deze kinderen hadden. Na het feest gingen wij door met de vrijwilligers en heb ik mijn laatste vrijdagavond leuk kunnen afsluiten. Helaas had ik wel iets verkeerds gegeten, waardoor ik mijn laatste dag in Antigua en mijn busreis richting Flores (zo’n 10 uur) heb moeten doorbrengen met een zeer zwakke maag (om het maar even netjes uit te drukken). Dus ik ga maar niet meer zeggen: Ik word echt niet ziek van dat eten hier!) Ik heb nog wel goed afscheid kunnen nemen van Christel (de vrouw die ik al ken uit Nederland en die hier nu woont met haar Guatemalteekse vriend en twee kinderen), waar ik mijn laatste avond nog warm ben ontvangen, en van mijn Belgische vrienden, van Andrew en van Por Que NO

Afgelopen zondag werd ik om 5.00 opgehaald door een taxi richting het busstation van Guatemala City, waar mijn bus volgens mijn reisbureau al om 7.00 zou vertrekken maar in werkelijkheid pas om 10.00 vertrok. Toen ik wat probeerde te slapen op mijn tas en een stenen muurtje (het was wel binnen in een organisatie dus niet gevaarlijk ofzo) kwam er heel schattig een local aan met een stuk karton, zo van: dan slaap je misschien wat lekkerder.. Dat is me echt bijgebleven en vond ik zo schattig haha. Maargoed, om 10.00 de bus richting Flores, mijn eerste echte reisbestemming, waar ik nu nog steeds zit! Ik zit hier in een heerlijk relaxed hostel en heb in de afgelopen 2 dagen alweer wat leuke mensen ontmoet. Helaas gaan ze niet dezelfde kant op, maar stiekem vind ik het ook best lekker om even alleen te zijn en een beetje te lezen, te chillen en de omgeving te ontdekken. Vandaag moest ik alweer vroeg uit de veren (4.00) om met een tour naar Tikal te gaan om daar de Maya tempels midden in de jungle te ontdekken. Wauw, dat was gaaf en interessant! Vrijwel meteen liepen we een tarantula tegen het lijf en nadat ik wat moed bij elkaar had verzameld heb ik deze ook vastgehouden. En natuurlijk was ik weer de geluksvogel om spinnenpoep op me te krijgen! (nee hoor, geen gif). Maar vooral de tempels waren indrukwekkend. Nog maar 20% van de tempels is uitgegraven en alleen die 20% is al een hele hoop. De tempels zijn precies volgens de zonnekalender gebouwd en inderdaad, het einde van deze kalender is aankomend December. Maar volgens de gids hoeven we niet bang te zijn. Het is het einde van de kalender (5125 jaar geloof ik, en de kalender houdt op omdat er elke 5125 jaar iets met de melkweg of het sterrenstelsel gebeurd) en het begin van een nieuwe telling van de lange weg van het getal 0 ofzoiets. Fieuw!


En dan ben ik alweer in het nu! Sorry voor dit lange verhaal, maar dit is zoals het is :). Morgen moet ik weer vroeg uit de veren want ik pak de bus naar Honduras om 5.15. Daar probeer ik zo snel mogelijk naar La Ceiba te komen, een plaats aan zee, waar ik een ferry kan pakken naar Utila. Op dit eiland ga ik mijn duikbrevet hopelijk halen en ga ik genieten van weer een nieuwe ervaring! Zin in!